We willen heel graag een kind deel 2
Inmiddels zijn we aanbeland op 14 april 2017, in de avond zitten we samen nog even op de bank voor dat we gaan slapen.
Het is paasweekend, wat gaan we allemaal doen.
Zegt Stella ineens; nou je had geen gelijk 14 april 2017 is voorbij, we lachen erom.
We gaan naar bed en om 2:30 uur word ik wakker gemaakt door Stella, dat het waarschijnlijk zover is. Jeetje die had ik niet aan zien komen zo ineens.
Stella had het idee dat de vliezen waren gebroken, we hebben het even aangekeken in rond 6:00 uur heeft ze toch de verloskundige maar gebeld, die is gelijk komen kijken.
Na wat gepraat te hebben, en controles kregen we te horen dat het echt zover was, Stella had al 3cm ontsluiting.
Jeetje dat gaat snel, dus wij de spullen gepakt en naar het ziekenhuis toe, we hadden van tevoren al besloten dat we in het ziekenhuis wilden bevallen, op de verloskamers.
Daar aangekomen hebben we ons gesetteld in een van de kamers.
Vanaf dat moment ging het in eerste instantie redelijk snel, maar na verloop van tijd ging het steeds langzamer, uiteindelijk was het zover om 15:30 mocht Stella beginnen met persen, het zou nu niet lang meer duren.
Maar na een tijdje veranderde dit toch wel even, het ging niet lukken en we werden overgedragen aan het medisch personeel, en overgebracht naar een kraamkamer. Daar werd geconstateerd dat de weeën niet sterk genoeg waren en werd Stella aan de weeën versterkers gelegd, ze mocht niet meer persen en alle weeën weg puffen.
Het is lastig je vrouw zo te zien en je kan niks doen om de pijn te verzachten.
Na een tijd was het zover en ging het nu echt gebeuren. Na een paar persweeën kwam de gynaecoloog erbij en die gaf aan dat het niet goed ging, ze vermoeden dat de navelstreng om de nek van de baby zat, ze zagen de hartslag steeds dalen.
Er werd dus ingegrepen en de baby zou nu direct gehaald worden. Nou dat was toch allemaal even anders dan je je van tevoren had bedacht.
Maar er werd vaart gemaakt en drie weeën later was onze zoon geboren.
Wat was ik trots op mijn vrouw ze heeft het toch maar allemaal even gedaan.
Daar was hij dan onze zoon Luke, geboren op 15 april 2017 49cm 3460gram om precies 18:00 uur.
Dus nu mama en papa, jeetje wat voelt dat natuurlijk, dat had ik nooit verwacht.
Stella moest samen met Luke nog een nachtje blijven en ik heb die nacht thuis geslapen, nou ja geslapen 🙂
De volgende ochtend heb ik Stella en Luke opgehaald uit het ziekenhuis en zijn we naar huis gegaan,
Later die dag kwam voor de eerste dag de kraamzorg helpen. Dat liep allemaal iets anders het was ook nog een 1ste Paasdag. De dagen erna is er elke dag een kraamverzorgster geweest. Ze hebben alles doorgenomen en ons heel veel geleerd. Dat heb je als kersverse ouders wel even nodig.